بررسی استاندارد و ضوابط توسعه پایدار پارک های شهری شیراز

با افزایش جمعیت، توسعه و گسترش شهرنشینی فضاهای مسیر عمومی و به ویژه پارک های شهری قلب تپنده شهر ها به شمار می روند . آن ها نه تنها تعدیل کننده هوای شهرها و کاهنده آلودگی های گوناگون شنیداری، دیداری، بویایی و ... در فضاهای شهری هستند، بلکه کار کردهای غیر مستقیم اجتماعی، روانی و فرهنگی و اقتصادی آن ها نقش اساسی در ارتقای کیفیت زندگی شهروندان بر عهده دارد. در طراحی فضاهای سبز شهری باید به عوامل پایداری شهری و ایجاد سر زندگی در این گونه فضاها توجه داشت تا مردم با میل و رغبت بیشتری به استفاده از این فضاها ترغب شوند . در غیر این صورت این فضاها به فضاهایی متروکه و غیر قابل استفاده تبدیل خواهند شد که نه تنها باعث از بین رفتن سرمایه گذاری های انجام شاده می شود، بلکه خود به ایجاد فضاهای تا کار آمد در شهر نیر کمک خواهد کرد لذا می توان با بهبود اوضاع فضای سبز و کاستن کمبودهای موجود، به توسعه پایدار دست یافت. تحقیق حاضر به منظور بررسی وضعیت فضای سبز در جهت رسیدن به استانداردها و وضعیت مطلوب پارک ها در شهر شیراز و همچنین ارزیابی پایداری شهری از منظر پارک ها انجام شد . یافته های تحقیق که با تکیه بر مبانی نظری مستدلوعلمی و مشاهدات میدانی مستقیم از محدوده پژوهش بدست آمده اند، گویای آن است که این پارک ها از زوایای متعددی دارای نواقص جدی در حوزه طراحی می باشد . فقدان خوانایی و ویژگی ها یا نشانه های حاوی معانی نشانه شناختی در فضای پارک، عدم اهتمام به نیاز های گروه های خاص اجتماعی، کاشت بدون هدف و متراکم گیاهان، عدم توجه به کار کردهای زیبایی شناختیومهندسی و معماری گیاهان در طراحی و کاشت پوشش گیاهی پارک، فقدان فضای کافی پارکینگ، فرسودگی کف پوش های مسیرهای دسترسی و استفاده از مصالح نامناسب برای زمین ورزشی و ... را می توان از مهم ترین نارسایی های پارک ها هست.

کلیدواژه ها:

طراحی فضای سبز ، پارک های شهر شیراز ، شهر شیراز ، ضوابط توسعه پایدار ، نارسایی های پارک شهری.