ایمن سازی ترافیک شهر تبریز با تاکید بر کاربری اراضی شهری

در شهر تبریز همانند سایر شهرهای کشور، تلفات جانی، مالی و روحی ناشی از تصادفات ترافیکی نسبتبه بسیاری از کشورهای جهان در سطح بالای قرار دارد. گرچه در این مسئله عوامل مختلفی چون افرایش بیرویه وسائط نقلیه موتوری، ناچیز بودن آگاهی های عمومی و آموزش عمومی دخالت دارند لیکن یکی از اینعوامل به الگوهای برنامه ریزی و طراحی شهری بر می گردد. در اغلب موارد، به عنصر شبکه ارتباطی با هدفصرفا کارائی ترافیک سواره نگریسته می شود. دست اندرکاران امور شهری خیابان هایی احداث می کنند کهوسائط نقلیه موتوری بتوانند به سرعت از یک نقطه به نقطه دیگر جابجا شوند. صرفنظر از نادیده انگاری علایقو خواست ساکنین نواحی مسکونی، محلات فاقد حریم یا قلمرو مشخص می باشند. پیاده روها اغلب یا حذفشده و یا به اندازه کافی عریض نیستند. این در شرایطی است که بیشتر نواحی و محلات شهری فاقد تاسیساتو تجهیزات لازم در کنترل و هدایت ترافیک شهری هستند. با چنین واقعیتی، مقاله حاضر به ایمن سازیترافیک شهر تبریز با تاکید بر کاربری اراضی شهری می پردازد. در این مقاله با بررسی توصیفی، به این مطلبتاکید می شود که برنامه ریزان و طراحان ضمن کاهش تعداد سفرهای شهری بایستی با بازنگری در سازمانفضائی شهر، توسعه مجدد سیستم محله بندی، تقویت کمی و کیفی وسایط نقلیه عمومی، توسعه فضاهای پیادهو دوچرخه، توسعه نواحی محیطی پایدار به ارتقاء ایمنی و سالم سازی شهر کمک نمایند.

کلیدواژه ها:

شهرسازی ، ایمن سازی ، ترافیک ، افزایش وسائط نقلیه ، تبریز