بازاندیشی نسبت نظر و عمل در کار معمار، با تکیه بر خوانش گادامر از آراء ارسطو درباره حکمت عملی

این تحقیق از طریقی دیگر به پرسش متداول حوزه آموزش معماری، یعنی مسیله عدم انسجام و مسیله وابسته آنیعنی شکاف میان نظر و عمل در معماری می پردازد و تامل فلسفی درباره مفاهیم و پیش فرض های این مسیله را وجهههمت خود قرار می دهد. بازخوانی معنای عمل و نسبت آن با نظر در آراء ارسطو معنای دیگری عمل را آشکار می کند که وجوه آن در معرفتی به نام فرونسیس یا حکمت عملی به نیکویی گشوده شده است. با استفاده از تحلیلگادامر از مفهوم فرونسیس، اهمیت آن در فهم نسبت میان امر کلی و امر جزیی، و به تبع آن، میان نظر و عمل روشن ترمی شود. فهم عمل به مثابه امری که موقوف به سنجش و تصمیم است، معنای عمل به مثابه کاربست نظریه را درپیش فرض های ما تصحیح می کند، و موقعیت های جزیی ای را که ما به عنوان معمار با آن درگیریم و ناگزیر از سنجشو تصمیم هستیم، به عنوان نقطه کانونی جستجوی نسبت نظر و عمل به دید می آورد. فهم عمیق موقعیت های دینامیک تصمیم و عمل در معماری، روشن می کند که باید معنای نظر، معنای عمل و نسبت میان آنها را به گونهدیگری بفهمیم. اگر بر معنای رایج عمل و نظر و الگوی کاربست نظریه در عمل پافشاری کنیم، فاصله میان نظر وعمل طی ناشدنی خواهد بود. اما اگر دیالکتیکی را که میان نظر و عمل، و میان جزء و کل در موقعیت سنجش و تصمیمرخ می دهد عمیقا درک کنیم، در واقع بر شکاف نظر و عمل غلبه کرده ایم.

کلیدواژه ها:

مسیله انسجام ، نظر و عمل در معماری ، فرونسیس ، حکمت عملی ، تصمیم در معماری