تاثیر خصوصیات فیزیکی سنگدانه بر روی پیر شدگی بلند مدت قیر

از آنجایی که در مخلوط های آسفالتی، قیر تنها نیست و در کنار آن مصالح سنگی قرار می گیرد، شناخت معیار های این هم نشینی می تواند در تکامل راهبرد تهیه، ساخت و اجرای لایه های روسازی قیری مثمر ثمر قرار گیرد. در این تحقیق تمرکز بر شناخت تاثیرات خصوصیات فیزیکی سنگدانه ها روی پیر شدگی قیر بوده است. بدین منظور چهار نمونه مصالح سنگی که ازنظر جنس یکسان ولی منحنی دانه بندی و اندازه دانه های متفاوتی داشتند، از معدنی در جنوب شرق استان تهران تهیه گردید. یکی از انواع قیرهای متداول در پروژه های راهسازی در این استان نیز با درجه نفوذ 60/70 انتخاب و خصوصیات فیزیکی مصالح سنگی و ویژگی های فیزیکی و رئولوژیکی قیر قبل از اختلاط مصالح اندازه گیری شد. کلیه آزمایش ها، مراحل ساخت و شبیه سازی پیر شدگی بلند مدت نمونه ها درآزمایشگاه مادر تخصصی فنی و مکانیک خاک وزارت راه و شهرسازی انجام شد. چهار نمونه مخلوط آسفالتی با دانه بندی های مختلف ساخته و مراحل پیر شدگی کوتاه مدت و بلند مدت آن براساس استاندارد AASHTO R-30 سپری شد. قیر از نمونه ها استخراج و پس از انجام آزمایش های مجدد، نتایج آنها با نتایج آزمایش های قیر اولیه مقایسه شد. نتایج آزمایش ها بیانگر این بود که اندازه اسمی سنگدانه ها تاثیر به سزایی روی میزان قیر بهینه و فیلم نازک قیر در مخلوط های آسفالتی داشت، به نحوی که با افزایش اندازه سنگدانه ها (درشت شدن مصالح سنگی) میزان قیر بهینه کاهش یافت ولی فیلم نازک قیر ضخیم تر شد و برعکس. چنانچه مخلوط آسفالتی حائز یکی از این دوعامل (بیشتر از حد معمول) گردد، روند پیر شدگی بلند مدت قیر به شدت کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

پیر شدگی بلند مدت ، مدول مختلط برشی ، زاویه اختلاف فاز ، سفتی خزشی ، آهنگ آسودگی تنش .(m-value)